My Rustaveli

ვეფხისტყაოსანი

Ο Ιππότης με δέρμα τίγρη

Example - example-example63-production კალიგრაფიული შრიფტი / Καλλιγραφική γραμματοσειρά

ამბავი ავთანდილისა გულანშაროს მისლვისა

Άφιξη τοΰ Άβταντίλ στό Γουλανσάρο

ზღვა გაიარა ავთანდილ, მივა ტანითა მჭევრითა.
ნახეს ქალაქი, მოცული გარე ბაღისა ტევრითა,
გვარად უცხონი ყვავილნი, ფერითა ბევრის ბევრითა.
მის ქვეყანისა სიტურფე რა გაგაგონო ენითა!

მათ ბაღთა პირსა დააბეს ნავი საბლითა სამითა;
ავთანდილ ტანსა ჯუბანი ჩაიცვნა, დაჯდა სკამითა;
მოასხნეს კაცნი მზიდავნი, დამიზდებულნი დრამითა;
იგი ყმა ვაჭრობს, თავადობს და თავსა მალავს ამითა.

მოვიდა მისი მებაღე, ბაღსა იახლნეს რომელსა,
მას ყმასა უჭვრეტს შეფრფინვით პირსა, ელვათა მკრთომელსა;
ავთანდილ უხმო, ეუბნა კაცსა არ სიტყვა-მცთომელსა:
“ვისნი ხართ, ვინ ხართ, რა ჰქვიან მეფესა აქა მჯდომელსა?

წვრილად მითხარ ყველაკაი, – ყმა მას კაცსა ეუბნების, –
რა ლარია უფრო ძვირად, ან იეფად რა იხსნების?”
ჰკადრა: “ვხედავ, პირი შენი მზისა პირად მემეცნების;
რაცა ვიცი, მართლად გკადრებ, მრუდი არა არ გემცნების.

ესეა ზღვათა სამეფო თვისა ათისა სავლითა,
თვით გულანშარო ქალაქი, სავსე ტურფითა მრავლითა;
აქ მოდის ტურფა ყველაი ზღვა-ზღვა ნავითა მავლითა;
მელიქ-სურხავი ხელმწიფობს, სრული სვითა და დავლითა.

აქა მოსლვითა გაყმდების, კაციცა იყო ბერები:
სმა, გახარება, თამაში, ნიადაგ არნ სიმღერები,
ზამთარ და ზაფხულ სწორად გვაქვს ყვავილი ფერად-ფერები;
ვინცა გვიცნობენ, გვნატრიან, იგიცა, ვინ-ა მტერები.

დიდ-ვაჭარნი სარგებელსა ამისებრსა ვერ ჰპოვებენ:
იყიდიან, გაჰყიდიან, მოიგებენ, წააგებენ;
გლახა თვე ერთ გამდიდრდების, სავაჭროთა ყოვლგნით ჰკრებენ;
უქონელნი წელიწდამდის საქონელსა დაიდებენ.

Ό Άβτάν περνά πελάγη λαμπερός, κομψός σάν άστρο,
κάποτ’ άνοιξε μπροστά του άνθισμένη πόλη – κάστρο,
μέχιλιόχρωμα λουλούδια, τέρψη, χάρη στή ματιά!
Μέ ποιά λόγια νά ύμνήσω τέτοια σπάνια ομορφιά;

Άραξε μπροστά σέ κήπο τ ’ άρμενο μέ μεγαλείο.
Τό σκαμνί ό νέος πήρε, κάθησε κοντά στό πλοίο
καί προστάζει τούς έργάτες τό ξεφόρτωμα ν’ άρχίσουν,
σάν πραματευτής μέ πείρα τούς προσέχει μήν άργήσουν.

Σάν ό κηπουρός τόν ειδε, έτρεξε κι ήρθε κοντά του,
τήν κορμοστασιά θαμάζει καί τήν τόση λεβεντιά του.
Καί ό Άβταντίλ ρωτάει γιά τό κάθε τί μέ τρόπο,
τίνος ύπηρέτης είναι, ποιός είν’ ό βασιλιάς στόν τόπο.

«Διηγήσου με σν τώρα», λέει στόν κηπουρό ό νέος,
« τί στήν άγορά ζητιέται, τί έδώ δέν έχει μέρος;»
Τ ’ άπαντά: «Μοιάζει τόν ήλιο τοΰ προσώπου σου ή λάμψη,
ο,τι ξέρω θά στ’ ανοίξω, ή ψευτιά δέν είναι τάξη.

Τό θαλασσινό μας κράτος περιπλέεις σέ δέκα μήνες
καί ή πόλη Γουλανσάρο έχ τις ομορφιές έκεϊνες
καί τίς άκριβές πραμάτειες, πού καράβια φέρνουν τόσα
άπ’ ολοϋθε. Βασιλεύει ό Μελίκ Σουρχάν μέ δόξα.

Π’ έρχονται έδώ νεώνουν, ώς καί άσπρομάλλοι γέροι,
ευθυμουνε έδώ όλοι, χειμώνα καί καλοκαίρι.
Πάντα είναι άνθισμένα τριαντάφυλλα καί κρίνα
κι όλοι γύρω μάς ζηλεύουν γιά τή ζήση μας τή φίνα.

Οι μεγάλοι έμποροι κέρδη τόσα πουθενά δέ βρίσκουν,
εδω πουλάνε κι άγοράζουν, ζημιώνουν καί κερδίζουν.
Γρήγορα ό φτωχός πλουταίνει, βρίσκει άπ’ όλοϋθε πράμα,
πού δέν έχει, σ’ ένα χρόνο θησαυρίζει. Είναι θαύμα!

ვეფხისტყაოსანი

Ο Ιππότης με δέρμα τίγρη

Example - example-example63-production კალიგრაფიული შრიფტი / Καλλιγραφική γραμματοσειρά

მე ვარ მებაღე უსენის, ვაჭართა უხუცესისა;
ესეცა გკადრო ამბავი, საქმე მისისა წესისა:
თვით ესე ბაღი მისია, თქვენი სადგომი დღესისა;
პირველ მას ჰმართებს ჩვენება ყოვლისა უტურფესისა.

რა შემოვლენ დიდ-ვაჭარნი, მას ნახვენ და ძღვენსა სძღვნიან,
უჩვენებენ, რაცა ჰქონდეს, სხვაგან ლარსა ვერ გახსნიან,
უტურფესთა სეფედ დასხმენ, ფასსა მუნვე დაუთვლიან;
მათ მაშინვე ააზატებს, ვითა სწადდეს, დაჰყიდიან.

თქვენებრთა საბატიოთა მათ ჰმართებს გამოსვენება;
დამყენებელთა უბრძანებს, ჰმართებდეს ვის დაყენება.
აწ იგი აქა არ არის, რას მარგებს მისი ხსენება!
გამოგებვა და წაყვანა მას ჰმართებს, თქვენი ქენება.

ფატმან ხათუნ შინა არის, ხათუნი და ცოლი მისი,
პურად კარგი მასპინძელი, მხიარული, არ თუ მქისი;
მას ვაცნობო მოსლვა თქვენი, წაგიყვანოს ვითა თვისი;
წინა კაცთა მოგაგებებს, ქალაქს შეხვალ ნათლივ, დღისი”.

ავთანდილ უთხრა: “წადიო, აგრე ქმენ, რაცა გწადიან”.
მებაღე მირბის, ახარებს, ოფლი ქვე მკრდამდის ჩასდიან.
ხათუნსა უთხრა ამბავი: “მე ესე დამიქადიან:
ყმა მოვა, მისთა მჭვრეტელთა შუქნი მზედ გაიცადიან.

ვაჭარი ვინმე პატრონი არს ქარავნისა დიდისა,
საროსა მსგავსი ნაზარდი და მთვარე დღისა შვიდისა;
ჰშვენის ჯუბა და მოხვევა ძოწეულისა რიდისა.
მე მიხმო, მკითხა ამბავი და ნირი ლართა სყიდისა”.

ფატმან ხათუნს გაეხარნეს, გააგება მონა ათი,
მოუკაზმნა ქარვანსრანი, დააყენა ბარგი მათი;
შემოვიდა ღაწვი-ვარდი, ბროლ-ბადახში, მინა-სათი;
მისთა მჭვრეტთა დაუსახეს ვეფხსა ტოტი, ლომსა – თათი.

Κηπουρός έγώ τ ’ Ούσένη, πούναι πρώτος στούς έμπορους,
θά σάς πώ, άν αγαπάτε, γιά τής άγοράς τούς όρους.
Είναι κτήμα του ό κήπος, πού εσείς τώρα πατάτε
κι αυτός πρώτος θά ξετάσει τις πραμάτειες πού πουλάτε.

“Οσοι έρχονται έμποροι, δώρα τοϋ προσφέρουν όλοι,
αύτός άν δέν τούς ξετάσει, δέν μπορούν νά βγουν στήν πόλη.
Ό,τι καλό τό άφήνουν γιά τό βασιλιά. Εξοφλούνε,
υστέρα πάνε, πουλάνε μέ τό κέρδος πού ζητάνε.

Σάν καί σάς τρανούς έμπορους τούς δέχεται στό παλάτι,
θά διάταζε νά σάς στρώσουν τά κρεββάτια στό χαγιάτι.
Κρίμα, πού τα άφεντικό μας τώρα λείπει σέ ταξίδι,
αν ήταν θά σάς δεχόταν μέ τιμή, καθώς άξίζει.

Μά Φατμά, ή σύζυγός του, πού στό σπίτι μένει πάντα
κι είν’ φιλόξενη, τσακίστρα, γιά τά γλέντια γεννημένη,
θά τής πώ γιά σάς κι άμέσως θά ρθει γιά νά σάς προσκαλέσει.
Δούλοι θά σας οδηγήσουν παντού, όπου σάς άρέσει».

Τουπ ο Άβταν: «Τρέξε, κάνε όπως ξέρεις σύ ό ϊδιος».
Τρέχει μέ χαρά ό δούλος, τά στήθια του βρέχει ο ίδρος.
Στήν άφέντισσά του λέγει: «Μέ χαρά σοϋ αναγγέλλω,
ήρθ’ ένας σοφός πού ρίχνει ήλιου άχτίδες, μ’ αϊγλη άγγέλου.

Εΐναι πλούσιος άφέντης σέ μεγάλο καραβάνι,
μ’ ώριο μοιάζει κυπαρίσσι, τό φεγγάρι έχει στεφάνι.
Κόκκινο φορεΐ καφτάνι καί μανδύα άπό πορφύρα
μ’ έκραξε καί μέ ρωτούσε, εΐναι άνθρωπος μέ πείρα».

Χάρηκ’ ή Φατμά χανούμ, στέλνει νά τούς άπαντήσουν,
άδειασε τίς αποθήκες, τίς πραμάτειες τους ν’ άφήσουν.
Ροδομάγουλος έμπήκε ρουμπίνι μέ τό κρυστάλλι,
έχει τοΰ τίγρη πόδι καί τοΰ λιονταριοΰ τά κάλλη.

ვეფხისტყაოსანი

Ο Ιππότης με δέρμα τίγρη

Example - example-example63-production კალიგრაფიული შრიფტი / Καλλιγραφική γραμματοσειρά

ზარი გახდა, შემოაკრბეს ქალაქისა ერნი სრულად,
იქით-აქათ იჯრებოდეს: “ვუჭვრიტოთო ამას რულად!”
ზოგნი ნდომით შეჰფრფინვიდეს, ზოგნი იყვნეს სულ-წასრულად;
მათთა ცოლთა მოიძულვნეს, ქმარნი დარჩეს გაბასრულად.

ფატმან, ცოლი უსენისი, გაეგება კართა წინა,
მხიარულმან უსალამა, სიხარული დაიჩინა;
ერთმანერთი მოიკითხეს, შევიდეს და დასხდეს შინა;
ფატმან ხათუნს მოსლვა მისი, შე- ვით -ვატყვე, არ ეწყინა.

ფატმან ხათუნ თვალად მარჯვე, არ-ყმაწვილი, მაგრა მზმელი,
ნაკვთად კარგი, შავ-გვრემანი, პირ-მსუქანი, არ პირ-ხმელი,
მუტრიბთა და მომღერალთა მოყვარული, ღვინის-მსმელი;
დია ედვა სასალუქო დასაბურავ-ჩასაცმელი.

მას ღამესა ფატმან ხათუნ უმასპინძლა მეტად კარგა.
ყმამან უძღვნა ძღვენი ტურფა, მიმღებელთა თქვეს, თუ: “ვარგ-ა”.
ფატმანს მისი მასპინძლობა უღირს, ღმერთო, არ დაკარგა;
სვეს და ჭამეს, დასაწოლად ყმა გავიდა ღამით გარ, გა.

დილასა ლარი ყველაი უჩვენა, გაახსნევინა,
ტურფანი სეფედ გარდასხნა, ფასიცა დაათვლევინა,
ვაჭართა უთხრა: “წაიღეთ!” აჰკიდა, გააწევინა,
თქვა: ” ვითა გინდა, ვაჭრობდით, ნუ გამამჟღავნებთ, მე ვინა”.

ყმა ვაჭრულად იმოსების, არ ჩაიცვამს არას მისსა.
ზოგჯერ უხმის ფატმან მისსა, ზოგჯერ იყვის ფატმანისსა;
ერთგან სხდიან, უბნობდიან საუბნარსა არა-მქისსა;
ფატმანს ჰკლვიდა უმისობა, რამინისი ვითა ვისსა.

“Εδωσε μεγάλη φήμη, έμαζεύτηκ’ όλη ή πόλη,
γιά νά τόν κοιτάξουν μόνο, κάνουν κάθε τρόπο όλοι.
Άλλοι βλέπουν μαγεμένοι, άλλοι χάνουν τά μυαλά,
τά άντρόγυνα μαλώνουν, οί άντρες δέν τά πάν καλά.

Ή Φατμά, τοΰ Ούσέν γυναίκα ποΰχε τά πλεμάτια,
εύθυμα τόν χαιρετάει, λάμπει ή χαρά στά μάτια.
Χαιρετήθηκαν μέ χάρη, μπήκαν, κάτσαν στό ντιβάνι,
τής Φατμάς καλός κι ωραίος τέτοιος ξένος τής έφάνη.

Ή Φατμά δέν ήταν νέα, όμως ήταν νοστιμούλα,
τρελλαινόταν γιά τραγούδια, γιά χορούς καί γιά νταούλια,
γιά βραχιόλια, σκουλαρίκια, κεχριμπάρια, δαχτυλίδια.
Όμορφη ή κορμοστασιά της κι ολοστρόγγυλα τά στήθια.

Μέ χαρά τούς έτιμοΰσε ή Φατμά τή νύχτα όλη
καί ό νέος χαρίζει δώρα, πού φχαριστηθήκαν όλοι.
Ή φλόγα, πού τήνε καίει, μή σβήσει, θεέ γοργά,
φάγαν, ήπιαν καί γιά υπνο πήγανε πολύ άργά.

Εξημέρωσε κι εκείνος άνοιξε τίς πραμάτειές του,
τά καλύτερα τ ’ άφέντη, σ’ όλα βάζει τίς τιμές του.
Είπε στούς πραματευτάδες: «Πάρτε τα όλα άπ’ έδώ,
όπως θέλετε πουλάτε, μά μή πείτε ποιός είμ’ εγώ».

Έμπορου φορούσε ρούχα, τίποτ’ άπό τή στολή,
πότ’ ή Φατμά καλοΰσε, πότ’ αύτός τήν προσκαλει.
Στό μιντέρι καθισμένοι όμιλιά ’ρχινούν θερμή,
σπα ή Φατμά χωρίς έκεΐνον, σάν ή Βίς γιά τό Ραμίν.